Opvoeding: kijken naar je kind!

Als je kinderen mag opvoeden ben je gezegend, èn draag je een hele verantwoordelijkheid! Ieder kind dat op de wereld komt, een mensje in ontwikkeling, heeft een heel eigen leven. Een eigen identiteit, een eigen karakter en een eigen toekomst. Ook al lijkt het in het begin wel zo, toch is je kind nooit je “bezit”. Het is een “iemand”, die je mag leren kennen, waar je een band mee opbouwt, waar je voor mag zorgen, en waarvan je hoopt dat hij of zij straks zelfstandig verder kan.

Voor het zover is, is er heel wat te doen. Genieten van elkaar en zuchten onder de last kunnen elkaar wel eens afwisselen. Wat is er nu belangrijk voor een goede opvoeding? In ieder geval deze drie dingen:

1.  Positieve aandacht
2.  Duidelijkheid en grenzen
3.  Dit alles afgepast aan de speciale behoeften van dit speciale kind

1. Positieve aandacht.

Vanaf het begin kijk je naar je kind, lach je naar het kind, en vanaf heel jong gaat het kind al reageren. Je verzorgt het, voedt het, knuffelt het. Naar gelang de leeftijd verandert de vorm, maar het principe blijft hetzelfde eigenlijk: met je houding en je woorden zeg je: ik zie jou, ik ben blij met jou, ik hou van jou. Zo’n sfeer van aandacht, warmte en bevestiging is buitengewoon belangrijk om als kind emotioneel sterk en gezond op te groeien.

2. Duidelijkheid en grenzen

(Bijna…) even belangrijk is dat het kind benaderd wordt vanuit duidelijkheid en grenzen bij het gedrag. Misschien begint dit element van de opvoeding iets later dan het eerste. Al zou je een bepaald patroon in het slaapritme en voedingsschema hier ook al onder kunnen laten vallen. Maar dan vervolgens als het kind gaat ontwikkelen, gaat onderzoeken, dingen gaat doen: leert het kind wat wel en niet de bedoeling is. Ouders leren hun kinderen manieren, wachten tot het tijd is, rekening houden met anderen. Kinderen krijgen regels aangereikt en maken die zich eigen. Het kind ondervindt ook de gevolgen als het niet gehoorzaamt. Leert ook omgaan met zijn of haar eigen fouten, en hoe je die weer kunt proberen te herstellen. Grenzen en sancties kunnen daar een plek in krijgen. Het geweten en de eigen wil ontwikkelen zich. Als het goed is leert het kind op een gegeven moment vanuit zichzelf aan te voelen wat de bedoeling is, hoe dingen voor een ander voelen, en waarom je rekening houdt met elkaar.

3. Dit alles afgepast aan de speciale behoeften van dit speciale kind

En dat alles: op maat voor dit speciale kind. Sommige kinderen zijn bijvoorbeeld heel fijngevoelig. Bij hen kunnen allerlei invloeden erg veel indruk maken. Er zijn ook kinderen tot wie je niet heel gemakkelijk doordringt, die sterk een eigen koers lijken te varen. Bij het ene kind heb je bij wijze van spreken maar 2 gram aanwijzingen en structuur nodig, terwijl het andere kind bij tijden wel 20 kilo nodig heeft. Het ene is niet beter of slechter dan het andere, maar het feit dat er zoveel verschillen zijn geeft wel aan hoe belangrijk het is heel goed te kijken naar je kind: hoe ben jij eigenlijk, hoe help ik jou het beste: om een fijne volwassene te worden.

<< Terug